کمال الدّین ابوالفضل عبدالرّزاق ابی الغنائم کاشانی از فقیهان و محدّثان و عارفان نامدار قرن هشتم هجری است که با علاءالدّوله سمنانی نامه های عرفانی رد و بدل نموده اند. وی پیروی مکتب ابن عربی که بعد از قونوی بزرگترین معرف و برجسته ترین نمایندی این مکتب می باشد.
نورالدّین عبدالرحمن جامی در « نفحات الانس من حضرات القدس » عبدالرّزاق را این گونه معرفی می کند:
« شیخ کمال الدّین عبدالرّزاق الکاشی رحمه الله تعالی ، وی مرید نورالدّین عبدالصمد نطنزی است جامع بوده میان علوم ظاهری و باطنی وی را مصنّفات بسیار است چون تفسیر تاویلات و کتاب اصطلاحات صوفیه و شرح فصوص الحکم و شرح منازل السایرین و غیر آن را رسایل. »
این عارف نامدار و مفسر بزرگوار در سال 736ه.ق دیده از جهان فرو بست. مزارش در محله ملک آباد کاشان زیارتگاه اهل دل است.
آثار تفسیری وی « تأویلات القرآن الکریم » (دو جلد ) که به تفسیر ابی الغنائم نیز مشهور می باشد ، « السّراج الوهّاج » ، « تفسیر سوره جمعه » ، « تفسیر سوره کوثر » و « تفسیر آیه الکرسی » می باشد که روش تفسیری او بر مبنای مسائل عقلی و به مذاق اهل عرفان و تصوف است.
