سیدمحمدتقی ابن می‌رعبدالحی ابن میرابراهیم پشت مشهدی، عارف، ادیب و فقیه اصولی قرن سیزدهم. در سال یییی به دنیا آمد در آغاز در زادگاهش نزد استادانی چون ملامهدی نراقی به تحصیل پرداخت، سپس به عتبات عراق رفت و در مجلس درس سیدعلی حایری، معروف به صاحب ریاض، شرکت کرد. وی پس از کسب اجازاتی از سیدعبدالله کاظمی، شیخ احمد احسایی، سیدمحمد مجاهد و محقق قمی صاحب قوانین، به کاشان بازگشت و به تدریس پرداخت. جمع کثیری از علما و فضلا، از جمله ملاعلی مدد ساوجی، شیخ محمد جاسبی، سیدحسین لاجوردی و ملاعبدالباقی، در درس او حاضر می‌شدند. سیدمحمدتقی بیشتر اوقات به ذکر و ریاضت می‌پرداخت و اهتمام کمتری به تالیف و تصنیف داشت. ملاحبیب الله کاشانی به وی کراماتی نیز نسبت داده است.